Tuesday, July 14, 2015

არ წააგებ

ჩამუხლული და მეტროს კედელზე მიყრდნობილი ვკითხულობდი როდესაც თვალის კუთხით შევამჩნიე რწევა-რწევით როგორ მომიახლოვდა შავი ფიგურა და ჩემთან გაჩერდა, პირით ჩემსკენ. რაღა უნდა მექნა, შავ ფეხსაცმელებს, შავ თასმებს, შავ შარვალს, შავ პერანგს თვალი ავაყოლე და შავგვრემანი სახე დამხვდა ჰაერში გამოკიდებული, შუბლზე შავი სათვალით.
ასე ვუყურებდით ცოტა ხანს ერთმანეთს, მე უხერხულად ჩაკუზული და მომლოდინე, ის კიდე მეტროს თაღში გამოკიდებული შავი მოქანავე გოგრა, არეული თვალებით.
ბოლოს გოგრამ უკანასკნელი ძალისხმევა მოიკრიბა რათა ქანაობა შეეწყვიტა და მითხრა:
- არ წააგებ.
მე არ გავნძრეულვარ.
ეტყობა გოგრამ ჩათვალა, რომ განცხადებას სიცხადე აკლდა და გამიმეორა:
- არ წააგებ.
შემდეგ არ ვიცი თავისი ვალი მოხდილად ჩათვალა თუ უბრალოდ გადაქანების ინერციას გაყვა, პასუხს ღარ დაელოდა და წავიდა.
მეტროდან რომ ამოვედი, კინაღამ ვიღაცეებს დავურეკე, წამო უნდა დაგამყნოთ-მეთქი.
ერთი ტიპი სულ უნდა იყოს მეტროში ეგრე მოქანავე, მოვა და ორჯერ გაგიმეორებს – არ წააგებ – მცირე პაუზის შემდეგ, ისევ - არ წააგებ და მორჩა, მთელი დღე თავდაჯერებული ხარ და ბლატაობ.


No comments:

Post a Comment