არ უნდა დაგვავიწყდეს ვისი გორისა ვართ. ამის შედეგად ჩვენ გამოვიმუშავებთ უიშვიათეს უნარს, დავიმახსოვროთ ვისი გორისა ვართ. ასევე გავივარჯიშებთ მეხსიერებას, სხვა უფრო სასარგებლო ინფორმაციის დასასაწყობებლად. ან სხვა, ასევე უსარგებლო ინფორმაციის დასასაწყობებლად.
როდესაც წინადადება მთავრდება სიტყვით - «დასასაწყობებლად», იქ ბევრს ვერაფერს გააწყობ, გიჯობს ბედს შეეგუო და სამჯერ დაუშტვინო სამხრეთ-ჩრდილოეთის მიმართულებით.
რა თქმა უნდა, არ უნდა მივაქციოთ მის ასეთ საქციელს ყურადღება, რადგან ამ ბოლო დროს იგი სულ მთლად გაფანტული დადის, ერთხელ იცით რა ქნა? დამავიწყდა, მაგრამ ნამდვილად საოცრება იყო, იქ უნდა ყოფილიყავით.
მსგავსად ყოველი წარმავალი ხილისა, ერბოკვერცხიც ჩვენს ყველა მოლოდინს აჭარბებს, რადგან არ ემორჩილება ფიზიკის კანონებს და სამყაროს წესრიგში მცირე ქაოსის შეტანას ცდილობს ტაფაზე უდიერი შიშხინით.
რადგან არ არსებობს არანაირი კრიტერიუმი, რითაც გავზომავდით ისეთ მატერიებს როგორიცაა მაგალითად კომბოსტო ან კარბურატორის მწვავე ინფლაცია თუ ინფლამაცია, შეგვიძლია ვივარაუდოთ რომ მარსი კაი ხანია იუპიტერის ეტლშია შესული და გამოსვლას არ აპირებს.
თუმცა ყოველთვის გვეგონა, რომ სილამაზე მსხვერპლს მოითხოვს, მაინც სიამოვნებით მივირთმევდით კამელიებით შეკმაზულ ჩიჟი-პიჟის, რაც არანაირად არ ეწინააღმდეგება ჩვენს რწმენებს, უბრალოდ, ცხადია აღნიშვნის ღირსია.
ასევე აღნიშვნის ღირსია მოზამბიკელი მოგზაური ზამბოა ბუზუმარუ, რომელიც რამდენჯერმე შეეცადა დედამიწისთვის გარს შემოევლო, თავისი სახელოვანი წინამორბედების მსგავსად, მაგრამ არცერთხელ არ გამოუვიდა და იმას დასჯერდა რომ ფეხით ჩავიდა უახლოეს სოფელში, რათა იმერული ყველი ეყიდა, რომლის დეფიციტიც აფრიკაში, მოგეხსენებათ საკმაოდ დიდი პრობლემაა.
მაშასადამე, ქალბატონებო და ბატონებო, გიწვევთ ყველას არაჩვეულებრივ საღამოზე, რომელიც გაიმართება გუშინ, ზუსტად 25:00 საათზე, ობსერვატორიის მომცრო ზალაში.
ყველაფერს აქვს საზღვარი, როდესაც საუბარი მიდის რაღაც-რაღაც თემებზე. თუ ამაზე ყველა თანხმდება, მაშინ იმაზეც უნდა შევთანხმდეთ რომ დილას სრულიად უადგილოა, ფეხის თითზე გამოხეული წინდები, რომელიც არაფრად აგდებს ადამიანის ცხოვრების დადგენილ მინიმალურ სტანდარტებს და უდიერად გამოფხრეწილი ზედ ცერა-თითზე, თავისი ერთადერთი ახლად ნაშობი თვალით მოგცქერის მტვრიანი იატაკიდან და თუ ამას ქუსლზე გადატრეტილი, თითქმის გამჭვირვალე ნაწილი დაემატა, შეიძლება ითქვას, რომ კატასტროფა, საკმაოდ ახლოსაა.
კარგად თუ დავფიქრდებით, აღმოვაჩენთ, რომ ეს სამყარო სავსეა მსუყე მატერიებით, როგორიცაა ერბო-კვერცხი, ბადრიჯანი, ტარმაზნოი ზეთი და აბდალა-ინშ-მუდალბაჰლაზ-დრუმი.
ყველაფერს აქვს დასაწყისი და დასასრული, გარდა ლიმონისა.
რადგან არაფერია, რაზეც შეიძლება თქვა რომ არ არის, მაგრამ უნდა იყოს, მაშასადამე ყველაფერი, რაც არის მაგრამ არ უნდა იყოს, შეჯამებული მისტიკაა.
ძალიან დამღლელია იმაზე ფიქრი, თუ როგორ უნდა მოაწყო შენი ცხოვრება კიპიტელნიკის მეშვეობით, რაც ალბათ იმით არის გამოწვეული რომ კიპიტელნიკით ცხოვრების მოწყობა ფაქტობრივად შეუძლებელია და დიდ შემოქმედებით ძალისხმევასა და იმპროვიზაციის უნარს მოითხოვს.
თუ ვიტყვით რომ ყველა, ვისაც ამქვეყნად რაიმე წვლილი მიუძღვის, დიდი ადამიანია, მაშინ გამოდის რომ ბელუქსის ძროხა, სულაც არ არის კომფორტულად მოკალათებული.
იმაზე დაფიქრება, თუ როდემდე უნდა ფლანგოს ადამიანმა თავისი ძვირფასი დრო და ნერვები, ღირს, მაგრამ რიტორიკული ბუნების გამო არ არის რეკომენდებული.
ყველაფერს თავისებური მიდგომა ჭირდება და რადგან ეს ძალიან რთული და მოსაბეზრებელია, საერთოდ შეიძლება გადაიფიქროს კაცმა რამეზე მიდგომა.
ყოველთვის, როდესაც ერბო-კვერცხს ვჭამ, ვფიქრობ დაუბადებელ წიწილაზე, რომელსაც თეორიულად, შეეძლო რაიმე საინტერესო თავგადასავალში გახვეულიყო. შემდეგ თუ საჭმელს მარილი აკლია, ვუმატებ.
