Thursday, October 1, 2015

პრინტერსტელარი

ჩვენი ინტერგალაქტიკური ექსპედიცია დასასრულს უახლოვდებოდა და დედა დედამიწისკენ უნდა გადმოგვეხვია, როდესაც ბენზინი თითქმის გამოგველია.
სხვა გზა არ იყო, რომელიმე ჩვენგანი უნდა გაფრენილიყო სამარქაფო ხომალდით იქვე ახლოს (შედარებით, რა თქმა უნდა) მდებარე პლანეტაზე და ბენზინის მარაგი შეევსო.
ჩვენი მრავალწლიანი მომზადების თუ გავითვალისწინებთ, ასეთი რამე არ უნდა დაგვმართნოდა, მაგრამ რას იზამ, ღია კოსმოსში ვერასოდეს ამოწურავ გაუთვალისწინებელ შემთხვევებს.
ხომ გითხარით, ვუსაყვედურე თანამგზავრებს, უფრო საფუძვლიანად უნდა გაგვეზაპრავკებინა-მეთქი. მაგრამ რაღას ვიზამდით, გავითვალეთ სუპი-სოუზი-გადი-მოუსვი და ჩემი ბედი რა ვთქვი, მე მერგო წილად ეგ დავალება.
ამ პლანეტის შესახებ არაფერი ვიცოდით - გარდა იმისა რომ გაზაპრავკება შესაძლებელი იქნებოდა, ცხადია - ამიტომ საფუძვლიანად მოვემზადე ყველანაირი მოულოდნელობისათვის, მაგრამ როგორც მერე აღმოჩნდა, სულ ტყუილად.
ბევრი რომ არ გავაგრძელოთ, გავუდექი გზას. პლანეტასთან მიახლოებისთანავე შევამჩნიე, რაღაცა ვერ იყო რიგზე და რაც უფრო ვუახლოვდებოდი მით უფრო მეტად მაწვებოდა გულზე ავი წინათგრძნობა. საკმარისად ახლოს რომ მივედი იმისათვის რომ რამე გამერჩია, უკვე შევძელი დარწმუნებით მეთქვა - მთელი პლანეტის ზედაპირზე, ყოველ შემთხვევაში სადამდეც თვალი გამწვდებოდა, იაფფასიანი ლინოლეუმი იყო გადაკრული, გიფსოკარდონით ერთმანეთისაგან გამოყოფილ, ოთხკუთხედ კუნჭულებში ასობით, ათასობით, ათიათასობით და კიდევ მეტი ხალხი იჯდა მაგიდებთან, კომპიუტერებთან, სტეპლერებით, კალმებით, მიღება-ჩაბარების აქტებით და მოკლედ ყვენალაირი საოფისე ინვენტარით გარშემორტყმული და სამუშაოში ქონდა თავი ჩარგული.
პლანეტის მზეც კი ერთ უზარმაზარ ოფისის ნათურას გავდა და ფლუორესცენტულ, ცისფერ და ცივ ნათებას გამოსცემდა.
როდესაც დავეშვი, სასიამოვნოდ ჩაცმული ოფის-მენეჯერი გოგონა გამომეგება და სანამ გააზაპრავკებთ, იქნებთ პერერივზე დაგვეწვიოთ, ჩვენს ოფისში უფასო საჭმელი მოაქვთ და ინტერგალაქტიკურ გამზაპრავკებლებზეც გვაქვს გათვლილიო. ნამგზავრი და ნანერვიულები უკვე კარგად მოშიებული ვიყავი და ბევრი ფიქრის გარეშე დავთანხმდი, მითუმეტეს რომ ბაკის შევსებას ნახევარი საათი მაინც დასჭირდებოდა.
ჭამისას თავიდან სიჩუმე იყო, მაგრამ მერე ერთმა აღნიშნა:
- კოსმო-აჯაფსანდალს მარილი აკლია.
- არა რატომ, მე მომწონს - თქვა მეორემ.
- მაგრამ კოსმო-ქაბაბს არაუშავს.
- წინა პროვაიდერს უკეთესი საჭმელები ქონდა - განაცხადა მესამემ.
- ზოგადად კი, მაგრამ კოსმო-კარტოფილი ამათ უკეთესი აქვთ - თქვა პირველმა
- კოსმო-ტყემალი მომაწოდეთ თუ შეიძლება - მომმართმა ერთ-ერთმა.
ჩქარ-ჩქარა ვჭამდი და შიგადაშიგ ზრდილობიანად ვიღიმოდი.
პლანეტიდან გამოფრენისას საათს დავხედე - ჩემი გათვლებით იქ 45 წუთზე მეტი არ გავჩერებულვარ.
ჩვენს ხომალდი ისევ ისე ტივტივებდა უწონადობაში როგორც დავტოვე, მაგრამ როგორც კი ფეხი შიგ შევდგი და სკაფანდრი მოვიხადე, მაშინვე დამეტაკა ავისმომასწავებელი სიჩუმე. დიდხანს ვეძებდი ჩემს თანამგზავრებს ხომალდის უეცრად დაძველებულ კუთხეებში. ბოლოს როგორც იქნა ვიპოვე ერთ-ერთი და ძლივს ვიცანი: დანაოჭებული ხელები, რომელიც რამდენიმე საათის წინ ახალგაზრდულ ძალას ასხივებდნენ, მისუსტებულ მუხლებზე დაეწყო, ჭაღარა თავი ჩაექინდრა და ბებრული ძილით ეძინა.


No comments:

Post a Comment